Zawód diagnosty laboratoryjnego stanowi bardzo ważny element projakościowy w systemie ochrony zdrowia we wszystkich krajach UE, w których główną tezą polityki unijnej jest „zapewnienie wysokiego poziomu opieki zdrowotnej” (Maastricht 1992, Amsterdam 1997).

Zachowanie wysokich standardów kształcenia do zawodu diagnosty laboratoryjnego jest z jednej strony warunkiem dostosowania poziomu świadczeń zdrowotnych do możliwości, jakie stwarza współczesna medycyna, a z drugiej warunkiem bezpieczeństwa zdrowia społecznego i redukcji kosztów leczenia. Konsekwencje źle wykształconego diagnosty to błędna diagnoza, tragedie ludzkie i koszty dla państwa.

Obecnie w dyrektywie unijnej brak jest opisu zawodu diagnosty laboratoryjnego, od którego oczekuje się tych samych umiejętności we wszystkich krajach UE (w 14 krajach zawód ten wykonują absolwenci kierunków: analityki medycznej, lekarskiego, farmacji, biochemii, chemii, biologii, weterynarii). W konsekwencji oznacza to brak regulacji wymogów programu kształcenia dla fachowych pracowników diagnostyki laboratoryjnej. Uwzględniając wagę tego zawodu w systemie ochrony zdrowia w UE, a także swobodny przepływ pracowników diagnostyki laboratoryjnej pomiędzy krajami UE, należy poszerzyć w dyrektywie unijnej opis zawodów medycznych o opis zawodu diagnosty laboratoryjnego.

Czy Komisja prowadzi w tej chwili prace nad uzupełnieniem dyrektywy o opis zawodu diagnosty medycznego? Kiedy Komisja zamierza uzupełnić zapis dyrektywy unijnej o opis zawodu diagnosty medycznego?